Máomao prikt lusteloos met z’n stokjes in de rijst. Xiǎohóng kijkt hem vragēnd aan.
|
|
Xiǎohóng |
Máomao! Fàn, nǐ chī-wán le ma?
|
Máomao |
Hái méi yǒu chī-wán.
Wǒ bú è.
|
Xiǎohóng |
Xiǎo Máomao bú è, shì ma?
Nà bǐnggān ne, nǐ xiǎng chī ma?
|
Máomao |
Bù xiǎng chī.
|
Xiǎohóng |
Niúnǎi ne, xiǎng hē ma?
|
Máomao |
Bù xiǎng hē.
|
Xiǎohóng |
Nǐ bù chī, yě bù hē!
Hmm, wǒ xiǎng-xiang…
Xiǎng-hǎo le, zhèyàng ba:
nǐ gēn āyí chū-qu mǎi yìdiǎnr dōngxi!
|
Máomao |
Wǒ bù xiǎng chū-qu!
|
Xiǎohóng |
Máomao, nǐ shì bu shì shēng bìng le?
|
|
Xiǎohóng voelt aan zijn voorhoofd of hij koorts heeft.
|
|
Xiǎohóng |
Āyō, zhēn rè ya!
Nǐ xiànzài jiù yào kàn yīshēng. Lái!
|
Máomao |
Wǒ bú qù, wǒ bù xiǎng yí ge rén qù!
|
Xiǎohóng |
Shǎ háizi!
Nǐ bú yòng yí ge rén qù!
Nǐ gēn āyí yìqǐ qù, zěnmeyàng?
|
Máomao |
Nà hǎo ba, jiù yìqǐ qù ba.
|
|
Xiǎohóng gaat met Máomao naar eentraditioneel-Chinese arts, en krijgt kruiden mee naar huis. Zevertellenmevrouw Gāo dat ze naar de dokter zijn geweest.
|
|
Gāo |
Yīshēng gěi tā āsīpǐlín le ba?
|
Xiǎohóng |
Méi gěi. Yīnwèi wǒ gēn Máomao qù kàn Zhōngyī le.
|
Gāo |
Zhōngyī ma, wèishénme ya! Zhōngyī méi yòng.
Wǒ gàosu nǐ, gěi wǒ érzi chī yìdiǎnr āsīpǐlín, jiù méi wèntí le.
|
Máomao |
Kěshì āsīpǐlín bù hǎochī.
|
Gāo |
Shéi shuō de! Zhōngyào hǎochī ma? Zhēn kǔ!
Nà hǎo ba, nǐ xiān chī yìdiǎnr zài shuō!
|