Bij de klanken die je transcribeert als gen de kraakt de rug van je tong je zachte verhemelte. Ze verschillen op precies dezelfde manier als de ben de p, en de den de t, dus het gaat weer om aspiratie: de gis niet geaspireerd, de kwel. De Chinese gklinkt als de Nederlandse kin kaart, en bij de kmoet je dat papiertje voor je mond weer zien bewegen!