Een gedicht van Xú Zhìmó 徐志摩

Ǒurán

Wǒ shì tiānkōng lǐ de yí piàn yún,

ǒu’ěr tóuyǐng zài nǐ de bō xīn- - -

Nǐ bú bì yà yì,

gèng wú xū huānxǐ- - -

zài zhuǎnshùn jiān xiāomiè le zōngyǐng.

Nǐ wǒ xiāngféng zài hēiyè de hǎi shàng.

Nǐ yǒu nǐ de, wǒ yǒu wǒ de fāngxiàng;

nǐ jìde yě hǎo

zuì hǎo nǐ wàngdiào

zài zhè jiāohuì shí hù fàng de guāngliàng.

《偶然》

我是天空里的一片云,

偶尔投影在你的波心 - - -

你不必讶异,

更无須欢喜 - - -

在转瞬间消灭了踪影.

你我相逢在黑夜的海上,

你有你的,我有我的,方向;

你记得也好,

最好你忘掉,

在这交会时互放的光亮!

Toeval

Ik ben een wolk aan de hemel zo wijd

Jij bent een golf en mijn schaduw beroert je

Wees niet verrast

Ook niet verheugd

Want in een oogwenk ben ‘k weer verdwenen

Jij ik ontmoeten elkaar in de zeenacht

Ik ga mijn weg, jij gaat de jouwe

Onthoud het gerust

Of, beter, vergeet

Dat er die vonk oversloeg bij ons twee